Papa en mama kunnen intussen wel merken dat ik wat ouder wordt en steeds meer dingen begin te begrijpen, want elke nacht om 2 uur word ik huilend wakker en dan moeten ze mij troosten voor ik weer kan slapen. Maar dat zal vanzelf wel weer overgaan.

Dat was 15 februari 2015…  En inderdaad, het gaat vanzelf weer over! Of het nu toeval is of niet, maar sinds Fenna geboren is slaap ik weer door! Ik word nu ’s morgens ook heel rustig wakker. Ik zit meestal rechtop in bed, en dan roep ik “Papa en mama, waar zijn jullie? Kom je naar mij toe?”. Als papa of mama dan naar mij toekomt zit ik met een big-smile op bed, of ik ben al aan het spelen.

Wat het nu uiteindelijk is geweest? Ik weet het écht niet. Papa heeft zelfs een keer de wekker gezet, en is ’s nachts bij mij komen zitten om te kijken of ik ergens wakker van werd. Maar nee, niets te horen en te zien. Ik werd plotseling huilend wakker en was dan echt in paniek. Misschien heb ik toch aangevoeld dat er iets belangrijks stond te gebeuren…

Oja, en nog een weetje: precies een jaar geleden ging ik voor het eerst naar de peuterspeelzaal 🙂 Kijk maar