Een paar weken geleden kregen papa en mama een brief van Schoolwijzer (van de envelop ‘met de poppetjes’). Omdat ik alweer drie jaar ben geworden, is het tijd geworden om voor mij naar een basisschool te gaan kijken. Mama heeft toen gebeld met de Montessorischool hier vlakbij, en daar mochten we komen kijken. We zijn er met z’n drieën naartoe gewandeld, want ik wilde natuurlijk zelf ook even mee!

Binnen was het heel gezellig! Eerst moesten mama en papa even met de mevrouw van de school praten, en daarna hebben we een rondje door de school gelopen en bij de groepen gekeken. De kleine kindjes waren aan het spelen op gekleurde kleedjes, en de grote kinderen waren rekensommen aan het maken. Ik vond de school heel leuk! Papa heeft mij daarna ingeschreven en na een paar dagen kregen we al een bevestiging! Het duurt nog wel eventjes, maar vanaf februari 2017 mag ik naar de ‘grote school’!

En afgelopen donderdag ben ik met papa en Fenna naar Kinderboerderij Kobus geweest, want opa Ron werkt daar. Het zonnetje scheen en het was écht heel lekker lenteweer! Ik mocht van opa bij de beestjes in de ren kijken en ik mocht de paardjes in de wei ook aaien, dat was leuk! Kijk maar eens naar de foto’s! Daar kun je trouwens ook nog even zien hoe lief ik Fenna vind!

Afgelopen weekend scheen er tussen de buien door een waterig winterzonnetje. Maar zonneschijn betekent…. buitenspelen! Ik mocht even lekker in de zandbak spelen en daarna heb ik nog een paar ondeugende smoeletjes getrokken, zodat papa mooie foto’s kon maken!

Wat zal ik blij zijn als het weer lente wordt en ik weer elke dag buiten kan spelen!

Vorige week was het Oud & Nieuw en mocht ik voor het eerst naar het vuurwerk kijken. Papa heeft mij oudjaarsavond ‘gewoon’ naar bed gebracht, want ik sla mijn middagslaapje steeds vaker over maar heb mijn slaap wel nodig. Ik zei tegen papa dat het vuurwerk wel op muziek leek, “klinkt als muziek: boem-pats”. Bang was ik niet en ik ben lekker gaan slapen. Om 21.00 uur werd ik wakker en mocht ik beneden bij papa op de bank liggen. Toen kwamen Vera, Theo en de nichtjes en hebben we lekker gespeeld. Om 0.00 uur was het dan eindelijk zover, vuurwerk! Samen met de nichtjes hebben we voor de raam gekeken en ik was helemaal betoverd. Na het vuurwerk gingen de nichtjes naar huis en ben ik op de bank als een blok in slaap gevallen.

Verder ben ik een hele lieve broer voor Fenna! Ik vraag steeds of ik haar even mag knuffelen en lees haar graag voor. Ik vind het ook super gezellig om op mijn kamer met de trein te spelen, terwijl Fenna op een speelkleed naar mij kijkt. Kortom, ik ben helemaal gelukkig met mijn lieve zusje!

Bij de peuterspeelzaal ging het helaas even wat minder. Sinds een paar weken is de “groene groep” waar ik altijd speelde op donderdag dicht omdat er op die dag te weinig kindjes kwamen spelen. Ik hoor nu bij de “rode groep” en daar hoort ook een andere juf bij: Neeltje. Hoewel ze heel erg lief voor mij is, moest ik de eerste 2 keer toch even wennen en de eerste keer heeft papa mij zelfs halverwege de ochtend opgehaald omdat ik zo verdrietig was. Nu ben ik voor de derde keer geweest en heb ik voor het eerst weer lekker met de andere kindjes gespeeld, dus langzaamaan went het wel weer.

Dit jaar kreeg ik het Sinterklaasfeest voor het eerst écht mee. In de stad waren pietjes, ik kreeg een cadeautje in mijn schoentje: Guido de Graafauto, Sinterklaas is op bezoek geweest bij Triade en op 5 december hebben pietjes zelfs cadeautjes bij ons thuis voor de deur gelegd! Er werd hard op de deur gebonst, maar toen ik snel ging kijken lagen er cadeautjes en was er niemand meer te zien. Wat een verassing!

Ik heb hele leuke cadeautjes gekregen: heel veel Duplo “werkauto’s”, een leuk brandweerbord (met vakjes voor appelmoes en mayonaise!) en een spelletje met klitteband balletjes. Dat spelletje doe ik steeds ’s avonds met papa, en dan zijn we “echte spelletjesmannen”.

Helaas was er de afgelopen weken ook minder leuk nieuws… eind november ben ik flink ziek geweest en heb ik twee dagen met 40 graden koorts op de bank gelegen. Ik was intussen weer helemaal opgeknapt, en toen werd ik de dag na Sinterklaas wéér ziek… maar nu kreeg ik er ook vlekjes bij: waterpokken. Gelukkig heb ik er niet zo heel veel last van en begint het al wat minder te worden, al jeuken de plekjes soms nog wel vervelend. Achja, heb ik dat ook weer gehad.

Het was vandaag zo’n mooi herfstweer, dat we lekker zijn gaan wandelen bij de Hatertse Vennen. Ik had mijn laarzen (mét lampjes!) aan, en mocht dus ook gewoon door de modder lopen, en dát vind ik natuurlijk prachtig! Samen met papa heb ik door het gras gestruind, over de ‘bergen’ gerend en natuurlijk in bomen geklommen en verstoppertje gedaan. Toen we thuis kwamen viel ik als een blok in slaap…

Fenna lag fijn bij mama in de draagzak en door de frisse buitenlucht en het zonnetje heeft ze bijna de hele wandeling geslapen. Wat is ze lief he?!

Vanavond gingen we met Vera, Theo en de nichtjes een avondje zwemmen bij CenterParcs Heijderbos. Dat doen we wel vaker, en vind ik altijd erg leuk! Alleen deze keer liep het even anders…

We waren net 15 minuten in het zwembad en ik ging samen met de nichtjes heel vaak achter elkaar van een klein glijbaantje af. Dat ging 9 keer goed, maar de 10e keer ging het mis en viel ik met mijn kin op de glijbaan, wat een vervelend sneetje opleverde. De meneer van het zwembad haalde voor mij en pleister en… een ijsje! Ik vond dat heel lief, maar wilde hem toch niet opeten.

Papa moest voor de zekerheid toch even met mij naar het ziekenhuis in Boxmeer om te kijken of het moest worden gehecht. We moesten een uurtje in de wachtkamer wachten, maar er was leuk speelgoed en ik vermaakte me prima. Toen konden we bij de dokter naar binnen en hij zag al snel dat het meeviel: hij heeft er een “speciaal plakbandje” (hechtpleistertjes) opgeplakt, en een grote pleister voor de bescherming. Daarna hebben we mama en Fenna bij het zwembad opgehaald en thuis lekker frietjes gegeten.

De dokter heeft tegen mij gezegd dat ik niet aan de peisters mocht peuteren en het er vanzelf vanaf zou vallen. Nou, daar heb ik naar geluisterd, want de pleisters hebben erop gezeten tot het laatste puntje na een week los liet, en niemand mocht eraan komen want “dat gaat vanzelf”! Papa en mama zijn supertrots op mij!

Vandaag had de brandweer een oefening bij de pannenkoekenboot aan de waalkade. Daarna mocht iedereen bij de brandweerauto’s en de brandweerboot kijken, dat moesten we natuurlijk even zien! Ik vond het erg leuk om in zo’n grote auto te zitten. En wat hadden ze veel spullen achterin: grote scharen om auto’s open te knippen, touwen, allerlei gereedschap en natuurlijk héél veel waterslangen. Op de boot mocht ik in de stoel zitten, “bij heel veel knopjes!”.

Papa en mama kunnen intussen wel merken dat ik wat ouder wordt en steeds meer dingen begin te begrijpen, want elke nacht om 2 uur word ik huilend wakker en dan moeten ze mij troosten voor ik weer kan slapen. Maar dat zal vanzelf wel weer overgaan.

Dat was 15 februari 2015…  En inderdaad, het gaat vanzelf weer over! Of het nu toeval is of niet, maar sinds Fenna geboren is slaap ik weer door! Ik word nu ’s morgens ook heel rustig wakker. Ik zit meestal rechtop in bed, en dan roep ik “Papa en mama, waar zijn jullie? Kom je naar mij toe?”. Als papa of mama dan naar mij toekomt zit ik met een big-smile op bed, of ik ben al aan het spelen.

Wat het nu uiteindelijk is geweest? Ik weet het écht niet. Papa heeft zelfs een keer de wekker gezet, en is ’s nachts bij mij komen zitten om te kijken of ik ergens wakker van werd. Maar nee, niets te horen en te zien. Ik werd plotseling huilend wakker en was dan echt in paniek. Misschien heb ik toch aangevoeld dat er iets belangrijks stond te gebeuren…

Oja, en nog een weetje: precies een jaar geleden ging ik voor het eerst naar de peuterspeelzaal 🙂 Kijk maar