Joepie! Mijn allereerste tandje is onderweg! Ik vind het nu superinteressant om alles in mijn mond te stoppen en erop te knabbelen. En als ik op de grond rondkruip lijkt het wel alsof er een slakje heeft gelopen, zo’n spoor laat ik achter. Soms huil ik even als ik hard op een speeltje heb gebeten, maar eten gaat gelukkig nog uitstekend. Ik probeer ook nieuwe klanken: ‘kl kl’ en ‘dab dab’.

Mijn handjes en armpjes worden nu ook erg sterk. Als ik iets in mijn vingers krijg laat ik het niet zomaar meer los. En ik kan mezelf aardig omhoog optrekken, bijvoorbeeld aan de konijnenkooi. Dan kan ik nét over het randje heenkijken en kan ik de konijntjes zien.

Tijgeren gaat nog niet zo geweldig, maar ik heb wel een andere manier ontdekt waarmee ik de hele huiskamer rond kan komen: rollen! Ik kon al een tijdje omrollen naar mijn buik, maar nu kan ik mezelf ook bijdraaien door met mijn voetjes af te zetten op de grond. En als ik dat om-en-om doe kom ik overal!