Het is deze week kermis in de stad. Er waren veel leuke dingen te doen: een draaimolen (met een vrachtwagen en een heftruck!), bootjes, een brandweerspel, de kinderachtbaan, en de olifantendraaimolen! Wat ik ook superleuk vond waren de opblaasballen in het water! Dat zijn een soort heeeeele grote strandballen, die ze opblazen en in het water duwen. Daar kun je dan lekker in rollebollen op het water, zonder dat je nat wordt.
Achter de olifantendraaimolen zit een leuk verhaaltje. Vorig jaar ben ik ook in “de olifantjes” geweest, en weken later had ik het steeds over ‘het liedje van de olifant’. Papa en mama vonden het heel vervelend, maar wisten écht niet wat ik bedoelde. Totdat we maanden later op papa’s telefoon filmjes aan het kijken waren en we een filmpje van de kermis tegen kwamen. Op één van de filmpjes zat ik met papa in de olifantjes, en jawel: dáár was het liedje van de olifant te horen. Wat bleek nou, steeds als ik op de radio dat liedje hoorde (Home van Dotan) dacht ik weer terug aan de olifantjes! Maar dat kon ik zelf natuurlijk niet uitleggen…
Ik heb ook een suikerspin gegeten. Die vond ik wel lekker, maar het is wel een heel gedoe en die plakhandjes vond ik eigenlijk maar niets…
