Ik heb de afgelopen weken flink geoefend op mijn loopfiets en de ‘grote’ fiets met zijwieltjes. Nou, ik heb het nu helemaal door. Kijk maar eens hoe hard ik kan!
Maandelijks archief: juli 2016
Spelen op de camping
Opa en oma zijn op vakantie, net als vorig jaar naar de Wouwse Plantage. We gaan elk jaar een dagje op visite, maar vorig jaar kon mama niet mee, want toen zat Fenna nog in mama’s buik. Nu is Fenna al bijna één, en konden we gezellig met z’n viertjes een dagje naar de camping.
Het was lekker warm, en mama had supergrote waterpistolen meegenomen! Ik heb de hele dag lekker met water gespeeld, en steeds als iemand een emmer of gieter bij het kraantje wilde vullen ging ik ze helpen. Lief hè?!
We hebben ook nog een flink stuk gewandeld, naar een speeltuintje in het dorp. Daar konden we in de schaduw even fijn spelen. Op de terugweg naar de camping was ik toch eigenlijk wel heel moe en mocht ik steeds even bij iemand op de nek zitten.
Terug op de camping wilden we barbecuen, maar die wilde maar niet branden, alleen héél veel roken. Uiteindelijk hebben we de vleesjes op de Skottel gebakken, maar we konden de barbecue wel ruiken. Ik heb goed gegeten, en toen we na het eten weer naar huis gingen sliep ik al na 5 minuten in de auto… het was een fijne dag!
Met opa Gerrit in bad!
Gisteren hebben we thuis in het piratenbad gespeeld, en vandaag mocht ik bij opa in het grote zwembad. Nou, dat vond ik wel leuk! Lekker plonzen en opa in het water omver duwen!
Het is warm, lekker in bad!
Het is buiten lekker warm, zo’n 30 graden! Tijd dus om lekker in mijn piratenbad te spelen!
Kijk maar eens hoeveel plezier we hebben:
Welterusten, Vlekje
Een tijdje geleden werd Vlekje opeens ziek. Haar kopje hing scheef, ze viel steeds om en daardoor kon ze niet meer goed zelf eten en drinken. Papa is toen meteen met haar naar de dierendokter geweest.
Van de dierendokter kregen we druppeltjes en speciale zakjes voer dat we haar de eerste paar dagen met een spuitje moesten geven. De twee weken daarna kreeg ze Olvarit babypotjes met… jawel: wortel! Papa en mama dachten eerst dat de dierendokter een grapje maakte, maar nee. Er zitten veel vitamines in die een ziek konijntje nodig heeft en Vlekje kon dat van een lepeltje makkelijker eten dan harde korreltjes uit een bakje. En tja, konijntjes vinden worteltjes nou eenmaal gewoon lekker.
Vlekje moest ook binnen in een kooi zitten, omdat we dan goed voor haar konden zorgen en buiten zou ze zich misschien pijn doen als ze om zou vallen. Ik vond dat wel heel zielig voor Kruimeltje, want ze waren altijd echte vriendjes en nu moesten ze elkaar missen.
Nadat ze een paar weken ’s ochtends en ’s avonds druppels had gekregen kon ze weer zelf korreltjes eten en uit het flesje drinken. Langzaamaan ging haar hoofdje weer rechtop staan en even leek het wat beter te gaan: ze hupte weer rond en was enthousiast als je haar aanhaalde. Maar een paar dagen later ging het toch weer mis en nu leek het ook na een maand druppeltjes niet meer beter te worden.
Afgelopen zaterdag zijn we weer met Vlekje naar de dierendokter geweest, om te kijken of ze nog iets voor haar konden doen. Helaas kon dat niet meer, Vlekje was echt te ziek. Papa en mama hadden al uitgelegd dat Vlekje misschien niet meer beter kon worden en ze een prikje zou krijgen om lekker te gaan slapen. Ik begreep het wel, maar nu we haar niet meer mee naar huis konden nemen was ik wel even écht verdrietig…
Doei lieve Vlekje, droom maar fijn over alle andere konijntjes!
Poep en pies :-)
Een tijdje terug hebben we met spaarkaarten geprobeerd of ik al zindelijk kon worden. Dat leek even heel goed te gaan, (en ik had zo een paar autotjes verdiend) maar na een paar weken wilde ik niets meer weten van naar de wc gaan. Mama en papa hebben het toen maar even zo gelaten omdat ze niet wilden dat ik er ‘bang’ voor zou worden.
Nu hebben we het de afgelopen week opnieuw geprobeerd, en met resultaat! Dat begon toen juf Neeltje (van Triade) aan mij vroeg of ik een ochtendje zonder luier wilde proberen. Dat wilde ik wel, en ik ben zelfs een paar keer alleen naar de wc geweest. ’s Middags thuis wilde ik ook geen luier meer aan, en de dagen daarna ging het zonder luier ook heel erg goed. Nu ga ik zelf meteen naar de wc als ik een plasje voel, alleen de grote boodschap blijft nog een beetje lastig. “Maar dat geeft niets”.
Nu heb ik eigenlijk alleen nog een luier aan als we lang in de auto moeten, want ik kan het nog niet zo lang ophouden.
Goed van mij he?!